Czym jest Droga Neokatechumenalna?

Zapraszamy na oficjalną stronę poświęconą Drodze Neokatechumenalnej – https://neocatechumenaleiter.org/pl/

Poniżej prezentuje wybrane tematy wziętę z powyższej strony

1.POCZĄTKI

Droga Neokatechumenalna narodziła się w 1964 roku w barakach slumsów Palomeras Altas w Madrycie (Hiszpania). Środowisko slumsów tworzyli najbardziej zdegradowani członkowie społeczeństwa: Cyganie i złomiarze, w dużej mierze analfabeci, włóczędzy, złodzieje, prostytutki, młodzi przestępcy, imigranci itd. To właśnie w tym środowisku kiełkowało ziarno Drogi Neokatechumenalnej. Wśród ubogich i zepchniętych na margines, którzy przyjęli orędzie Chrystusa, umarłego i zmartwychwstałego, było widoczne, jak Duch Święty inicjuje proces wtajemniczenia chrześcijańskiego, na wzór katechumenatu Kościoła pierwotnego.

2. OWOC SOBORU WATYKAŃŚKIEGO II

W 1974 r. papież Paweł VI na audiencji dla pierwszych wspólnot neokatechumenalnych uznaje Drogę za owoc Soboru Watykańskiego II: „Oto owoce Soboru! Wy czynicie po Chrzcie to, co w Kościele pierwotnym osiągano w okresie przygotowania do Chrztu. „Przed” czy „po” jest – powiedziałbym – rzeczą drugorzędną. Faktem jest, że wy zmierzacie do autentyzmu, do pełni, do konsekwencji, do szczerości życia chrześcijańskiego. I to jest – powtarzam – ogromna zasługa, która nas niezwykle pociesza (…). Ile radości i ile nadziei daje nam wasza obecność i wasza działalność!”

Kolejni papieże wspomagali i uznawali Drogę jako owoc i natchnienie Ducha Świętego dla pomocy Kościołowi. Również Jan Paweł I, jeszcze jako patriarcha Wenecji, przyjął Kiko i Carmen, chcąc otworzyć Drogę w swojej diecezji.

Święty Jan Paweł II wspomagał, umacniał i ułatwiał rozwój tego chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych, wspierając nowe formy działalności misyjnej i powołaniowej, takie jak rodziny na misji czy diecezjalne seminaria misyjne Redemptoris Mater.

Jan Paweł II napisał w liście Ogniqualvolta w 1990 r.: „Uznaję Drogę Neokatechumenalną jako itinerarium formacji katolickiej ważne dla społeczeństwa i dla dzisiejszych czasów” i „dlatego pragnę, aby bracia z Episkopatu docenili i wspomagali – razem ze swoimi prezbiterami – to dzieło dla Nowej Ewangelizacji”.

 

 

 

3. PIERWSZE OWOCE

Droga Neokatechumenalna zaczyna się rozszerzać jako itinerarium formacji katolickiej i dojrzewania w wierze, pojawiają się pierwsze owoce i charyzmaty ewangelizacji, specyficzne dla tej rzeczywistości eklezjalnej. W 1986 r. św. Jan Paweł II z radością przyjmuje i wspiera pierwsze Seminarium Redemptoris Mater w Rzymie.

Począwszy od Jubileuszu młodzieży w 1984 roku i pierwszych Światowych Dni Młodzieży (ŚDM), zwołanych przez św. Jana Pawła II w 1986 roku, tysiące młodych z Drogi Neokatechumenalnej towarzyszą Ojcu Świętemu w tych wydarzeniach. Od tego czasu, za każdym razem – tuż po zakończonych Światowych Dniach Młodzieży – odpowiedzialni za Drogę prowadzą spotkania powołaniowe. Setki młodych mężczyzn wyrażają swoją gotowość pójścia drogą kapłaństwa, a dziewczyny – życia konsekrowanego.

W 1988 roku we włoskim mieście Porto San Giorgio św. Jan Paweł II posyła pierwszych 100 rodzin na ewangelizację różnych części świata.

Papież Jan Paweł II wspierał trwający od 1997 roku proces zatwierdzenia Statutu Drogi Neokatechumenalnej.

4. ZATWIERDZENIE STATUTU

Również Benedykt XVI towarzyszył Drodze, wspierał ją i zachęcał do rozszerzania działalności misyjnej. Podczas jego pontyfikatu, w roku 2008, Papieska Rada do spraw Świeckich ostatecznie zatwierdziła Statut Drogi; w roku 2010 Kongregacja Nauki Wiary zatwierdziła doktrynalne Dyrektorium Katechetyczne.