Spowiedź Św. przed Bożym Narodzeniem

W nadchodzącym tygodniu w wielu polskich parafiach będą odbywać się Spowiedzi Święte przedświąteczne. W naszej Wspólnocie chcemy przeżyć Sakrament Pokuty i Pojednania w formie UROCZYSTEJ LITURGII POKUTNEJ. Odbędzie się w środę 17 grudnia w dwóch grupach: 10:45 i 19:00. Prosimy przyjść punktualnie i zając miejsce w ławkach. Rozpoczniemy wspólnie od przeczytania Słowa Bożego, po czym udamy się do kapłanów z wyznaniem grzechów. Kończymy wspólnie znakiem pokoju i błogosławieństwem. W czasie Liturgii pokutnej zbierzemy jałmużnę adwentową

Przebieg Liturgii pokutnej

• Znak krzyża
• Wysłuchanie Ewangelii
• Indywidualne wyznanie grzechów kapłanowi – Spowiedź Św.
• Wspólne odmówienie modlitwy OJCZE NASZ
• Znak pokoju – obrzęd pojednania
• Jałmużna adwentowa
• Błogosławieństwo i rozesłanie do domu

 

WARTO WIEDZIEĆ

Na czym polega Spowiedź Święta w formie Liturgii pokutnej?

Źródło: "Obrzędy pokuty dostosowanie do zwyczajów diecezji polskich"
Redakcja: Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski 
Wydanie: 1981-01-01



B. Obrzęd pojednania wielu penitentów z indywidualną spowiedzią
i rozgrzeszeniem

22. Gdy gromadzi się wielu penitentów, by uzyskać sakramentalne pojednanie, wypada, aby zostali oni przygotowani przez nabożeństwo słowa Bożego.
W tym nabożeństwie mogą wziąć udział także wierni, którzy kiedy indziej przystąpią do sakramentu. Wspólne nabożeństwo jaśniej ukazuje kościelną naturę pokuty. Wierni razem słuchają słowa Bożego, które głosi miłosierdzie Boże i wzywa ich do nawrócenia. Równocześnie badają zgodność swojego życia ze słowem Bożym i wspierają się wzajemnie modlitwą. Gdy każdy wyzna swoje grzechy i otrzyma rozgrzeszenie, wszyscy razem wysławiają Boga za Jego wielkie sprawy dokonane na rzecz ludu, który nabył dla siebie krwią swojego Syna.
W razie potrzeby powinno być obecnych wielu kapłanów, aby mogli w odpowiednich miejscach wysłuchać spowiedzi poszczególnych penitentów i udzielić im rozgrzeszenia.

Obrzędy wstępne

23. Gdy wierni się zgromadzą, można odśpiewać odpowiednią pieśń. Następnie kapłan pozdrawia wiernych, a jeżeli jest to potrzebne, krótko wprowadza ich w nabożeństwo i poucza o porządku, który należy zachować. Może to zrobić inny kapłan lub posługujący.
Następnie kapłan wzywa wszystkich do cichej modlitwy i po chwili milczenia sam odmawia modlitwę.

Liturgia Słowa Bożego

24. Sakrament pokuty powinien się zaczynać od wysłuchania słowa Bożego, bo Bóg przez swoje słowo wzywa do pokuty i doprowadza do prawdziwego wewnętrznego nawrócenia.
Można wybrać jedno lub kilka czytań. Jeżeli wybiera się kilka, między nimi należy śpiewać psalm lub odpowiednią pieśń, albo zachować milczenie, aby ułatwić głębsze zrozumienie słowa Bożego i przyjęcie go w sercach.
Jeżeli jest tylko jedno czytanie, wypada wziąć je z Ewangelii. Należy wybrać przede wszystkim takie czytania, w których:
a) głos Boży wzywa ludzi do nawrócenia i coraz większego upodobnienia się do Chrystusa;
b) staje przed oczami tajemnica pojednania przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa i przez dar Ducha Świętego;
c) przedstawia się sąd Boga o tym, co jest dobre i złe w życiu ludzi, aby oświecić i ułatwić zbadanie sumienia.

25. Homilia biorąca za punkt wyjścia tekst Pisma św. powinna doprowadzić wiernych do rachunku sumienia, do odwrócenia się od grzechu i nawrócenia do Boga. Niech przypomni wiernym, że grzech zwraca się przeciw Bogu, przeciw wspólnocie i bliźniemu oraz przeciw samemu grzesznikowi. Dlatego należy przypomnieć:
a) nieskończone miłosierdzie Boże, które jest większe niż wszystkie nasze grzechy i którym się kierując, Bóg ciągle wzywa nas do siebie;
b) potrzebę wewnętrznego nawrócenia, które skłania także do naprawienia szkód spowodowanych przez grzech;
c) społeczny charakter łaski i grzechu, wskutek czego akty pojedynczych chrześcijan w jakiś sposób wpływają na całe Ciało Kościoła;
d) dzieło naszego zadośćuczynienia, które czerpie moc z zadośćuczynienia Chrystusa i oprócz uczynków pokutnych wymaga przede wszystkim okazywania prawdziwej miłości Boga i bliźniego.

26. Po wygłoszeniu homilii należy zachować przez pewien czas milczenie, aby wierni mogli zrobić rachunek sumienia i wzbudzić żal za grzechy. Kapłan, diakon lub inny posługujący może pomagać wiernym krótkimi zdaniami albo modlitwą litanijną, w zależności od ich stanu, wieku itp.
Jeżeli wyda się to właściwe, wspólny rachunek sumienia i wzbudzenie żalu mogą zastąpić homilię. W takim wypadku powinny się rozpocząć wyraźnym nawiązaniem do tekstu Pisma św., który został poprzednio odczytany.

Obrzęd pojednania

27. Na wezwanie diakona albo innego posługującego wszyscy klękają albo pochylają się i odmawiają formułę spowiedzi powszechnej (np. „Spowiadam się”); następnie, jeżeli przemawiają za tym okoliczności, stojąc odmawiają modlitwę litanijną albo śpiewają odpowiednią pieśń, która wyraża wyznanie grzechów, skruchę serca, prośbę o przebaczenie oraz ufność w miłosierdzie Boże. Na zakończenie odmawia się modlitwę Pańską, której nigdy nie należy opuszczać.

28. Po odmówieniu modlitwy Pańskiej kapłani udają się na miejsca przeznaczone do słuchania spowiedzi. Penitenci, którzy chcą wyznać grzechy, przystępują do wybranego kapłana i po przyjęciu odpowiedniego zadośćuczynienia otrzymują od niego rozgrzeszenie w formie stosowanej przy pojednaniu jednego penitenta.

29. Po wysłuchaniu spowiedzi kapłani wracają do prezbiterium. Kapłan, który przewodniczy, wzywa wszystkich do dziękczynienia i wysławiania Bożego miłosierdzia. Można je wyrazić psalmem, hymnem lub modlitwą litanijną. Kapłan kończy nabożeństwo modlitwą, wielbiąc Boga za Jego wielką miłość, którą nam okazał.

Odesłanie ludu

30. Po dziękczynieniu kapłan błogosławi wiernych. Następnie diakon albo sam kapłan żegna zgromadzenie.

(…)
Uprawnienia szafarza w zakresie adaptacji

40. Do kapłanów, przede wszystkim proboszczów, należy:
a) Przy sprawowaniu obrzędu pojednania czy to w formie indywidualnej, czy wspólnej dostosować obrzęd do konkretnych warunków penitentów. Należy zachować zasadniczą strukturę oraz nienaruszoną formułę rozgrzeszenia. Jeżeli względy duszpasterskie tego wymagają, można pewne części opuścić lub ubogacić, dobierając teksty czytań i modlitw, wybierając miejsce lepiej do stosowane do odprawienia obrzędu, zgodnie z normami ustalonymi przez Konferencje Biskupów, tak aby cała liturgia była treściwa i owocna.
b) Urządzać nabożeństwa pokutne kilka razy w roku zwłaszcza w okresie wielkiego postu. Należy je przygotować z pomocą innych, duchownych i świeckich, tak aby wybrane teksty i porządek nabożeństwa były dobrze do stosowane do rodzaju i cech wspólnoty lub zgromadzenia (np. dzieci, chorych itp.).